• Home
  • /
  • MUSIC
  • /
  • Θραξ Πανκς και ξερό ψωμί

Θραξ Πανκς και ξερό ψωμί

 

Ήρθαν οι ζουρλοί Θρακιώτες στο Fuzz και μας ξύπνησαν λιγάκι! Ευτυχώς! Για σας που λέτε ότι η νέα γενιά δεν ασχολείται με την παράδοση, ακούει μόνο ντάπα ντούπα και όλα τα τοιαύτα, φτάνει μια φορά να βρεθείτε στην Ικαρία και σε πανηγύρια καλοκαιρινά ή έστω μέχρι την Ακαδημία Πλάτωνος σ’ έναν Κλήδονα, για να δείτε τι πάει να πει γλέντι! Τέτοιοι είναι οι Θραξ Πανκς και μας ξεσήκωσαν το Σάββατο. Εμάς τους 400,πάνω κάτω.

Τσιτσιλιάγκους παίξανε, Γιούρια παίξανε, Τι καλά που τα λέει τ’ αηδόνι, Δέντρο, Ψες είδια. Όλα τα παίξανε τα παιδιά, για περίπου ένα δίωρο και δεν έμεινε κανένας δυσαρεστημένος. Εν αντιθέσει, αγαπημένοι μας, το Fuzz γέμισε με κόσμο που έστησε χορό θρακιώτικο και κοπανήθηκε και λίγο εκεί στο γνωστό κιγκλίδωμα του photo pit, σε κάθε ευκαιρία. Και ήταν πολλές αυτές οι ευκαιρίες. Με τσαμπούνα και νταούλι αλλά και distortion στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Βαίτσης, ο Σταυρίδης και ο Πάνος Γκίνης, τα έδωσαν όλα.

Κάτι μας πείραξε στον ήχο, μονάχα. Ώρες ώρες δηλαδή έλεγες, τώρα θα χυθεί το τύμπανό μου, δεν μπορεί. Δηλαδή η αλήθεια είναι ότι όταν τους είδαμε σε ανοιχτό χώρο ήταν κάπως καλύτερα τα πράγματα. Αλλά σε τέτοιες παγανιστικές στιγμές διονυσιακής διάθεσης δε δίνεις σημασία σε τέτοια. Είναι λεπτομέρειες. Θυμάσαι εκείνη την Άνοιξη με το Μαράκι και τον Αύγουστο με τα παιδιά από το Φάληρο και είσαι σε άλλη διάσταση.

Για τις απορίες όσων δεν τους γνωρίζουν, δεν έχουν καμία σχέση με VIC. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Οι Θραξ παίζουν παραδοσιακά με punk διάθεση, κι ενώ διαβάζοντας κάποιο δελτίο τύπου μπορεί να σου φανεί κοινότυπο το μείγμα παλιού και νέου, σε αυτήν την περίπτωση κάνουν τη διαφορά, εξαίροντας το παραδοσιακό στοιχείο περισσότερο από τη νεωτερικότητα. Οπότε δεν περιμένεις εναγωνίως, τι θα γίνει στον επόμενο δίσκο. Ξέρεις ότι κάθε φορά που θα τους δεις θα γλεντήσεις, θα ξεδώσεις.

Υ.Γ. Και μια παρατήρηση. Είχαμε καιρό να ακούσουμε συνθήματα σε συναυλία. Κάποτε ήταν «ο πόθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερος απ’ όλα τα κελιά». Το Σάββατο ακούσαμε για το Αιγαίο. Ο κόσμος αλλάζει, κοίτα να μην ξεχνιέσαι.

 

ΚείμενοΖωή Νικολάου 

ΦωτογραφίεςΑλεξάνδρα Κατσαρού