Τελευταία μέρα του Release: Spit it out!

Είναι χειμώνας 2020, και ακόμα ζούμε στην “κανονικότητα”. Το Release Festival ανακοινώνει Slipknot στο line up και η αγορά του εισιτηρίου έγινε χωρις δεύτερη σκέψη. Άλλωστε αν κάποιος ξέρει κάτι για τους Slipknot είναι ότι όταν η εννιαμελής κολεκτίβα ανεβαίνει στην σκηνή επικρατεί το χάος. Στην πιο ζεστή μέρα του καλοκαιριού μέχρι στιγμής, φτάσαμε στο στην Πλατεία Νερού για να απολαύσουμε μια από τις πιο ωραίες μέταλ μέρες. Το πλάνο έχει παρκάρισμα μακριά, καθώς όπως ακούστηκε από διάφορους την προηγούμενη μέρα του Release, περιμέναμε να υπάρχουν πάνω απο 10-15000 χιλιάδες maggots.

Πρώτη ανέβηκε στην σκηνή η τετραμελής μπάντα απο την Αθήνα, Project Renegade. Πρώτη φορά που έρχομαι σε επαφή, και η εντύπωση που μου άφησαν ήταν άκρως θετική. Δυστυχώς, λόγω ζέστης βρισκόμασταν μακριά απο την σκηνή,να κάνουμε υπομονή κάτω μια σκιά.

Συνέχεια με τους Maplerun. Όσες φορές κι αν τους έχω ακούσει live, ποτέ δεν με έχουν απογοητεύσει. Προσωπικά, απόλαυσα πάρα πολύ τη διασκευή που έπαιξαν απο SOAD…The toxicity of our city, of our city!

Όταν είδα το όνομα των Vended γραμμένο στην λίστα, χάρηκα γιατί παρακολουθώντας τους, είναι σαν παίρνουμε ένα sneak peek από το μέλλον. Τα παιδιά των #8(Corey Taylor) και #6(Shawn Crahan) ανέβηκαν με την μπάντα τους, για να ξεσηκώσουν τον κόσμο που είχε μαζευτεί απο πολύ νωρίς. Οι πιτσιρικάδες ήταν πολύ καλοί και συνεπήραν τον κόσμο σε ένα συνεχόμενο head banging από την αρχή μέχρι το τέλος.

Σειρά πηραν οι Jinjer. Oι Ουκρανοί ήταν καταιγιστικοί! H φωνή της Tatiana Shmailyuk ήταν πραγματικά μοναδική. Highlights τα τραγουδια Teacher, Teacher και Sleep Of The Righteous. To setlist τους αποτελούταν από τα Call Me a Symbol,On the Top, Pit of Consciousness, Disclosure, Judgement (& Punishment) , Teacher, Teacher, Sleep of the Righteous, As I Boil Ice, Perennial, Pisces, Home Back, Vortex, Colossus και Micro.

Ωρα για τους Sepultura. Ζήτω συγγνώμη από τους φανς, αλλά γνωρίζοντας ότι θα παίξουν, ήμουν κάπως αρνητικά προκατειλημμένος. Το γεγονός οτι η στελέχωση της μπάντας έχει αλλάξει πάρα πολλές φορές δεν με έκανε ποτέ να δεθώ μαζί τους. Η χθεσινή τους εμφάνιση, όμως, ήταν απολαυστική. Ο Derrick Green ήταν ΙΣΟΠΕΔΟΤΙΚΟΣ πάνω στην σκηνή. Ο κόσμος από την άλλη δεν άφησε στιγμή να πέσει κάτω και τα mosh pits ξεκίνησαν από νωρίς. Κατά την διάρκεια του Territory και στην προσπάθειά μου να πλησιάσω λίγο τη σκηνή, συνηδειτοποίησα ότι αυτό δεν θα ήταν καθόλου εύκολο. Οι μπουνιές, οι κλωτσιές και τα σπρωξίματα έπεφταν βροχή. Φυσικά, κάτι τέτοιο είναι απόλυτα φυσιολογικό σε τέτοιου είδους live. Βέβαια, να τονίσουμε και το γεγονός ότι όποτε κάποιος έπεφτε κάτω κατευθείαν βοηθούσαν όλοι να σηκωθεί, ώστε να μην υπάρξει τραυματισμός. Αγαπημένα κομμάτια και δυνατές στιγμές του λάιβ ήταν τα Ratamahatta και Roots bloody Roots.

Rain, bring me the strength

To get to another day

And all I want to see

Set us free

Why?

Can’t you see?

Can’t you feel?

This is real, aaah!

I pray, we don’t need to change

Our ways to be saved

That all we wanna be

Watch us freak.”

H ώρα είναι 11 και η υπομονή έχει εξαφανιστεί. Τρία χρόνια από την πρώτη ανακοίνωση και έντεκα από την τελευταία φορά που τους είδα. Πηγαίνοντας για Slipknot ξέρω ότι το setlist δεν θα με απογοητεύσει καθόλου. Αυτό που μπορεί να απογοητεύσει ειναι μερικές φορές η φωνή του Corey καθώς η ζέστη και η ενδυμασία τους σίγουρα θα τους κουράζει πολύ. Αλλά αυτοί είναι οι Slipknot, μάγκες!

Τα φώτα σβήνουν και η intro μουσική αποτελείται από το For those about to rock (we salute you) και Get behind me satan. Πρώτα ακούστηκαν τα drums του Jay, μετά έπεσε το πανό και ο χαμός ξεκίνησε με το Disasterpiece. Στο κοινό απλά πανικός. Ήταν πολλά τα χρόνια που τα maggots από την Iowa μας επισκέφθηκαν τελευταία φορά. Πριν προλάβουμε να καταλάβουμε τι μας χτύπησε, ήρθε το Wait and Bleed, και τι να πει κανείς για αυτό. Η καταιγίδα που ονομάζεται Slipknot χτύπαγε χθες βάναυσα την Πλατεία Νερού. All Out Life, Sulfur και το απόλυτο Before I Forget που ο κόσμος είμαι σίγουρος οτι ανατρίχιασε με το πόσο δυνατά τραγουδούσε η μπάντα. To headbanging πήγαινε σύννεφο σε όλη την αρένα. Συνέχεια με το καινούριο The Chapeltown Rag και εμάς να παίρνουμε μια μικρή ανάσα και μια μεγάλη γουλιά μπύρα. Dead Memories και Unsainted όπου το intro του τραγουδιού πραγματικά ήταν το κάτι άλλο. Η συμμετοχή του κόσμου απο τις πιο δυνατές που έχω δει φέτος. Και ήρθε η στιγμή να αναρωτηθούμε…

What’s it like to be a heretic? If you’re 555, then I’m 666.

Λίγο πριν κατέβουν απο την σκηνή για το encore ακούσαμε το Spit It Out που ενώ ειναι αγαπημένο τραγούδι, θεωρώ οτι live χάνει αρκετά. Αλλά τι λέω; SPIT IT OUT φώναζαν ολοι! Επιστροφή στη σκηνή με το απίστευτα δυνατό People = Shit καθώς και το Surfacing για να κλείσει όμορφα το βράδυ.

Πραγματικά προσπαθώ να αποδομίσω το τι έγινε χθες και μου είναι πολύ δύσκολο. Σίγουρα ήταν το καλύτερο Slipknot live που έχουμε δει στην Ελλάδα απο εποχές Λυκαβηττού και Τerra Vibe. Αυτή η μπάντα έχει κάνει ένα πράγμα σίγουρο: Η εμπειρία να τους δεις live σου αφήνει μνήμες για πάντα! Μπορεί και μελανιές hehe \m/ I pushed my fingers into my eyes!

Υγ.1 Διάβασα στα social οτι υπήρχε μεγάλο θέμα με την κίνηση στο φευγιό. Προσωπικά δεν είχα κάποιο πρόβλημα μόνο λίγο κατά την έξοδο επειδή τα διάφορα “μαγαζάκια” ήταν κάπως ασφυκτικά τοποθετημένα.

Υγ2. Όταν παίζουν μεγάλες μπάντες ξέρουμε ότι θα έχει και πολύ κόσμο. Επίσης όποιος έχει δει την Πλατεία Νερού καταλαβαίνει ότι το να παρκάρεις κοντά έχει τα ρίσκα του. Το παράνομο παρκάρισμα στα πεζοδρόμια δεν ειναι μόνο γαιδουριά αλλα δυσκολεύει πολύ αρκετούς συμπολίτες μας!