Το live της Παρασκευής στο Fuzz μας έδωσε το έναυσμα να μιλήσουμε για τη στιχουργική τέχνη. Σε έναν άκρως ηλεκτρονικό κόσμο, όπου και η μουσική αναπαράγεται πια μέσω synths και samples με knobs και pedals, αυτό που ξεχωρίζεις είναι η αισθητική και ο στίχος, στην περίπτωση που υπάρχει. Οι Austra είναι ένα τέτοιο project. Άξιο μνείας για αυτά που.. λέει.
Bloody eyes και ένα βικτωριανό λευκό φουρό, φωνή σε mode όπερας και η Katie Stelmanis on stage με το επιβλητικό Darken her Horse. Εν συνεχεία, tracks σαν το Future Politics, το Gaia, το Utopia αλά Björk . “I only want to hold your hand my own damn life/I can picture a place where everyone feels it too”. Πως θα ανταπεξέλθεις την αναπόφευκτη κατάθλιψη σε έναν κόσμο που είναι πια άγευστος; Πρόσεξε τον εαυτό σου και μοιράσου, μας λέει η Stelmanis με το ουτοπικό I love you more than you love yourself. Freepower, Home και μια ωραία επιστροφή στο Feel it Break με το Beat and the Pulse. Κι ήταν αυτές οι καλές φάσεις του live, που εμπλέκονταν synthpop και στοιχεία ebm φτιάχνοντας ωραία ατμόσφαιρα που θύμιζαν club mix.
Για το encore στον ίδιο industrial minimal και έντονο ρυθμό, Habitat και αξέχαστα Painful Like και Hurt me now από το Olympia. Κάπου εκεί τα έδωσε όλα η Stelmanis και έκανε φινάλε αφήνοντας το κοινό υπερευχαριστημένο. Τα βλέμματα, σαφώς, των περίπου 300 που παρευρεθήκαμε, μαγνήτισε ο Ryan Wonsiak στα πλήκτρα. Θηλυπρεπής και αιθέριος, θαλερός και ημιφανής, σχεδόν σημείο των καιρών. Μας αρέσουν αυτά.
Το δίχως άλλο θα θυμόμαστε την Ela Minus, το support της βραδιάς, το μοναχικό κορίτσι με το αυτοσχέδιο synthesizer το οποίο έφερε και το label του lead single της, Juant Sant, Bright Music for Dark Times. Επανερχόμαστε στην αρχική μας δήλωση περί στίχων. Η Minus ασχολείται με μεταφυσικά ερωτήματα, με αναζητήσεις προσωπικές, στην αμφιβολία των ανθρώπων χωρίς το δυισμό ή τη χειραγώγηση… Ναι! Και συνέχισε παίζοντας live drums για τους Austra, δένοντας αρμονικά στο καναδέζικο project.
Ένα live , food for thought.
Αργότερα κάναμε μια βόλτα από το ΡΟΜΑΝΤΣΟ, για να ακούσουμε James Lavelle. Στα πλαίσια του In Edit, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, φιλοξένησε τον άγγλο μουσικό για ένα DL set , στο γνωστό υπόγειο. Φυσικά, δεν περιμέναμε να ακούσουμε κάτι σαν τους UNKLE. Deep και progressive house, που μπήκε με Mark Lanegan, κόσμος έτοιμος να ταρα- κουνηθεί και ένα party από εκείνα τα «παλιά». Αυτό που λέγαμε μεταξύ μας; «Φασάρα»!
Κείμενο: Ζωή Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
[Best_Wordpress_Gallery id=”23″ gal_title=”AUSTRA”]
