• Home
  • /
  • MUSIC
  • /
  • Let me Know Festival με λίγο κόσμο

Let me Know Festival με λίγο κόσμο

Που είναι το Let me Know όπου γινόταν χαμός; Που είναι το Let Me Know όπου τρέχαμε να προλάβουμε εισιτήρια; Εδώ είναι. Και το κρατάνε ζωντανό οι μπάντες που παίζουν σε αυτό against all odds.

Τι φωτογραφίες, τι δελτία τύπου, τι βιντεάκια μπήκαν σε αυτό το event! Προφανώς, για όσους ήμασταν εκεί, φάνηκε ότι δεν έπιασαν τόπο. Δεν μάζεψαν, δηλαδή κόσμο. Πώς να πας να ακούσεις τέσσερα διαφορετικά μουσικά σχήματα αν δεν είσαι απλά μουσικόφιλος ή γνωστός των μουσικών; Δύσκολα. Ειδικά όταν “οι απέναντι”, έχουν Κωνσταντίνο Βήτα, λέμε τώρα.

Εμείς πάντως, σαν αξιότιμοι χορηγοί επικοινωνίας, παρευρεθήκαμε. Και η αλήθεια είναι ότι το ευχαριστηθήκαμε. Γιατί είναι όμορφο να ακούς μουσικούς να βάζουν τα δυνατά τους για να γουστάρουν, σε έναν χώρο σχεδόν άδειο, όπου φυσικά δε λείπει μόνο ο παλμός του μεγάλου κοινού αλλά υπάρχει κι ένα ανυπέρβλητο gap στον ήχο ·οι ηχολήπτες γνωρίζουν καλύτερα.

Κρατάμε τη μουσική παρά ταύτα!

Ξεκινάμε από τους St. Guilt. Πλήκτρα, τύμπανα και κιθάρα. Όπα, ξεχάσαμε και τον τύπο με το lap top, τον κρυμμένο πίσω από την κουίντα του Death Disco. Λάθος το λες αυτό, μιας και μιλάμε για samples, δηλαδή συμπρωταγωνιστές στο έργο. Αλλά, δε βαριέσαι. Οι τύποι το καταχάρηκαν χαμογελαστοί και αεράτοι, με την 60τίλα στο στυλ της frontwoman και την ωραία χροιά της, με synth-pop ευχάριστες μελωδίες κι ένα φιλοσοφημένο Turn Your Back για τα σημεία των καιρών. Καθόλου άσχημα αν σκεφτείς ότι είναι κάτι παραπάνω από 20 ετών τα παιδιά και το ‘χουν αρκετά.

Παρακάτω, ο χαμός. Art Of Simplicity, ή αλλιώς ο Bruce Dickinson σε ελληνική έκδοση και full band show. Είναι metal. Κανονικό. Pure. Έχουν δικαίως τη φήμη τους ως demo του ’15 με το asymmetric ,  έχουν σκηνική παρουσία, έχουν έξι μέλη, έχουν και βιολί. When Fables have a Bitter Taste είναι ο καινούριος τους δίσκος και δεν ξέρουμε για ποιον μύθο μπορεί να ομιλούν, αλλά ο δικός τους είναι εν εξελίξει.

Last but not least, οι Holy Limbo. Κάτι από Tricky, κάτι από Archive, μια πρέζα BRMC (ευτυχώς χωρίς τα perfecto) και κάτι ακόμα απροσδιόριστοκαι ανεξήγητα γοητευτικό. Έκαναν αισθητά τη διαφορά, παίζοντας παλιά τους κομμάτια και κάποια από τα καινούρια, με ελάχιστες παύσεις μεταξύ τους, μάλλον για το εθιμοτυπικό της φάσης «συναυλία». Ξεσπάσματα και σιωπές, samples από παράξενα κρουστά, green bullet για αμαρτίες στο mic, απολαυστική μπασίλα, στακάτα drums και δώσ’ του delay! Ο ήχος τους είναι μοναδικός για την ελληνική μουσική σκηνή, είναι world trip-hop, ambient in escape, χαρμολύπη ρε παιδί μου. Ψάξ’τους, άκουσέ τους, βγάζουν και νέο album.

P.S. Ευχόμαστε τα καλύτερα στους Cosmic Shadows, που λόγω ατυχήματος δεν κατάφεραν να παίξουν, και δίνουμε ραντεβού τα επόμενα!

ΚείμενοΖωή Νικολάου 

ΦωτογραφίεςΑλεξάνδρα Κατσαρού 

 

« από 2 »