Θυμάσαι την εποχή που άκουγες britbop και η 90ίλα ξεχείλιζε από τα μπατζάκια σου; Θυμάσαι τους Blur, τους Oasis, τους Verve, τους Suede να μεσουρανούν στον μουσικό κόσμο σαν να μην υπήρξε ποτέ άλλη μουσική; Αν όχι, τότε χθες έπρεπε να ΄χες έρθει στο Release Athens, γιατί έχασες.
Ο Richard Ashcroft είναι από τα «καμμένα» αστέρια μιας γενιάς που έβαλε φωτιά στα 60s για να αναγεννη θεί από τις στάχτες τους κάτι τόσο καινούριο που επηρέασε τους υπόλοιπους μουσικούς, θέλοντας και μη. Ένα αστέρι που χάρισε τη φωνή του σε tracks που θυμίζουν βράδια με ντρόγκια και όνειρα. Την πρώτη μέρα του φετινoύ Release Athens, έσωσε το show, against all odds! Τραγούδησε –φυσικά- Sonnet, Velvet Morning, Space and Time, Lucky Man, The drugs don’t work από Verve και άναψε τα φώτα της νιότης για 4.000 θεατές που άκουσαν το Happiness/ More or less/ It’s just a change in me /Something in my liberty..!
Από τα solo του, A song for lovers, Break the night with color, Music is Power, Science of silence. Και μας αποχαιρέτησε με το Bitter Sweet Symphony, που άφησε εποχή, χωρίς καν να έχουν να λαμβάνουν από τα κέρδη του ούτε ο ίδιος, ούτε και κανείς άλλος από τους Verve. Ήταν, όμως, συναυλιακή στιγμή πολύτιμη και ανεκτίμητη, μιας και δν ξέρουμε αν θα τον ξαναδούμε στα μέρη μας, μιας και ευχαριστούμε τους London Grammar που δεν ήρθαν και υλοποιήθηκε ένας διακαής μας πόθος, να δούμε live τον Richard Ashcroft!
Aμέσως πριν, είδαμε τον Rag ‘n’ Bone Man. Και με κάτι τέτοιες εμφανίσεις καταλαβαίνεις τι πάει λάθος στη μουσική βιομηχανία. Ο τύπος έχει εξαιρετική φωνή και εξαιρετικές ενορχηστρώσεις. Παρόλ’ αυτά δεν είναι ο Νίνο ούτε η Καλομοίρα, και θα του ταίριαζε σίγουρα να τον δούμε σε άλλου είδους διοργάνωση. Με κοινό που εκτιμάει τη δημιουργία και όχι τα εκάστοτε hit-άκια. Δεν είναι showman ο άνθρωπος, παρόλα τα εκκεντρικά tattoo του και το στυλ του. Είναι ερμηνευτής για άλλους χώρους, που μπορείς να τον ακούσεις χαλαρός, με ποτάκι και τζάκι. Όσο για χθες, έκανε μια ωραία διασκευή στο ξακουστό του Human, αλλάζοντας κάπως την τονικότητα και βάζοντας και λίγες ρίμες – που λατρεύει το ελληνικό κοινό- δείχνοντας αν μην τι άλλο τις ικανότητές του.
Τελειώνοντας την αναδρομή στο χθεσινό βράδυ, να πούμε, ότι το φεστιβάλ άνοιξαν Lip Forensics νωρίς το απόγευμα, και λόγω κάποιας τεχνικής βλάβης στον έλεγχο εισιτηρίων της Viva, καταφέραμε να μπούμε ελάχιστα λεπτά πριν τελειώσουν. Ηλεκτρονικά κόψε- ράψε υπό την εποπτεία του Σεραφείμ Τσοτσώνη ((!) και ταξιδιάρικα φωνητικά που ήδη παίζουν στα ερτζιανά.. Οπότε ακούστε το electronica Cheiloscopy EP και ελάτε να τους ακούσουμε σε δικό τους live που σίγουρα θα γίνει πολύ σύντομα. Λίγο μετά οι Sworr, τους τρεις πιτσιρικάδες που ξεπούλησαν το ντεμπούτο τους στο bandcamp τους μέσα σε ένα μήνα! Minimal ηλεκτρονική ατμόσφαιρα που θυμίζει σε σημεία τους παλιούς XX. Περιμένουμε να δούμε πολλά ακόμα από αυτούς. Με την Kid Moxie να εμφανίζεται πριν τον Rag ‘n’ Bone Man η φάση χαλάρωσε πολύ. Έγινε μια σχετική κοιλιά στο πρόγραμμα μιας και τα παιδιά είχαν εξαιρετικό ήχο αλλά ίσως ήταν λιγότερο βαρετά τα πράγματα αν δεν μας έκαιγε το λιοπύρι.
Σήμερα, ετοιμαζόμαστε για Thievery Corporation και UB40! Βάλτε μαγιό και παρεό, θα χρειαστεί!
Κείμενο: Ζωή Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
[Best_Wordpress_Gallery id=”53″ gal_title=”release day 1″]
