Οι πρώτες απογευματινές ώρες μας βρήκαν στην πιο hot πλατεία της πόλης να ακούμε Magenta Flaws. Ένα ακόμα εγχώριο προϊόν που παίρνει τις καλύτερες κριτικές από τότε που βγήκε το ντεμπούτο τους Corridor. Ατμοσφαιρικοί και ηλεκτρονικοί, μια smooth νότα “ψαγμενιάς” στην Αθήνα που περίμενε εναγωνίως reggae, dub και electronica. Το πρόγραμμα συνέχισε η Angelika Dusk, – όχι η σκέτη Dusk με το What are the chances- η οποία με εξαιρετικούς μουσικούς αλλά επιτηδευμένο στυλάκι κάπως μας κούρασε και πιάσαμε θέση πίσω που φυσούσε. Κι εκεί ανάμεσα σε ήλιο, λίγο αεράκι και αρκετή μπύρα ακούσαμε τις πρώτες νότες από τους Ρουμάνους Golan και μια πλάκα την πάθαμε, η αλήθεια είναι. Ηλεκτρονικοί με house elements, πολύ σωστά και δυνατά beats, ωραίο flow στο setlist τους, γενικώς εξαιρετικοί. Μας σήκωσαν από τη σιέστα και μας οδήγησαν κοντά στο stage για να τους ακούσουμε εκεί μπροστά στα ηχεία. Έκπληξη η εμφάνισή τους!
Και ύστερα, ήρθαν οι μέλισσες..!
Οι UB40 ήταν μεγάλο συναυλιακό απωθημένο για πολλούς άνω των 45, και είναι γεγονός: ήρθαν στην Αθήνα χθες το βράδυ. Και τους ακούσαμε και τους απολαύσαμε και τους γουστάρουμε γιατί θα μπορούσαν να παίζουν reggae μέχρι να σκάσει το στομάχι μας. Για όσους περίμεναν Red red wine, Falling in love with you και Kingston town, πήραν αυτό που ήθελαν και άραξαν περιμένοντας Thievery. Για όσους, πάλι, κύλησε ένα δάκρυ όταν ο Ali Campbell ανέβηκε στο stage σαν ζαχαρωμένη τσάρλεστον καραμελίτσα -να τα λέμε κι αυτά- αλλά με την ίδια οικεία φωνή του, to live των UB40 ήταν το κάτι άλλο. Και κάπως έτσι πέρασε περίπου μιάμιση ώρα σε ρυθμούς καλοκαιριού με αγκαλίτσες και ρυθμικά βήματα μπροστά σε μια μπάντα που άφησε ιστορία και σαπόρταρε μια άλλη μπάντα εξίσου σημαντική για τους δεινούς ωτακουστές καλής μουσικής, τους…..Thievery Corporation.
Κοίτα να δεις τώρα τι γίνεται. Ναι έχουν έρθει πολλές φορές, ναι έρχονται 3 χρόνια σερί, ναι, αν τους βλέπεις πρώτη φορά, περιμένεις να παίξουν περισσότερο τις επιτυχίες τους και λιγότερο τα καινούρια τους, ναι ήταν πολύ εύστοχο -και βγαλμένο από καρδιάς βεβαίως- το χθεσινοβραδινό “you are our family!” του Garza. Αλλά πες μου, ποια άλλη μουσική κολλεκτίβα, άκρως πολιτικοποιημένη με ξεκάθαρα αντισυστημική στάση, ανθίζει σήμερα; Ποιοι άλλοι ενώνουν τα αμερικάνικα έθνη, την κουλτούρα και τις μουσικάρες τους, φτιάχνοντας albums που δε χορταίνεις ν΄ακούς; Κανένας άλλος. Χθες χορέψαμε ξανά στους ρυθμούς τους και μοιραστήκαμε τη μαγεία που οι ίδιοι χαρίζουν απλόχερα, κάθε φορά. Warning shots, The Heart ’s a lonely Hunter, Amerimaka, Lebanese blonde, Sweet tides, La femme parallel, Letter to the Editor, Fight to survive, αρκετά από το νέο τους album, και εν τέλει ένα δίωρο που μας άφησε να περιμένουμε κι άλλο. Το clue της βραδιάς, ο φοβερός και τρομερός ξυπόλυτος μπασίστας τους που δεν σταματάς να θαυμάζεις για το βιρτουόζικο παίξιμό του και για την αστείρευτη ενέργειά του! Μας λείπει ο Eric Hilton, που αφιερώνεται πλέον στα μαγαζιά του στην άλλη μεριά του πλανήτη. Ευχόμαστε την επόμενη φορά να έρθει ξανά. Έτσι κι αλλιώς είναι ο Νο1 Dj των Thievery, μην ξεχνιόμαστε.
Σήμερα, ξαναπάμε Φάληρο για Αγγελάκα- Παυλίδη, και κάνουμε υπομονή περιμένοντας για τη συνέχεια της καλύτερης συναυλιακής διοργάνωσης στην Αθήνα, του Release Athens, μέχρι τις 17 Ιουνίου!
Κείμενο: Ζωή Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
[Best_Wordpress_Gallery id=”55″ gal_title=”release day ii”]
