• Home
  • /
  • MUSIC
  • /
  • The Chemical Brothers : Οι απόλυτοι Superstar Djs

The Chemical Brothers : Οι απόλυτοι Superstar Djs

Τι ζήσαμε; Πολύχρωμα laser να τρυπάνε τον αέρα και να θες να τα πιάσεις, visuals να καταλαμβάνουν όλο το χώρο, φουτουριστικά videos με αλλόκοτες μορφές να ανατινάζουν τη φαντασία σου. Κι όλα αυτά υπό τον ήχο των Chems που μετά από 30 χρόνια παραμένει alive n kickin!

6.000 κόσμος στο Ολυμπιακό κέντρο ξιφασκίας κρεμιόταν από τα.. decks τους. Γνωστοί και εξαιρετέοι για την ποικιλία και τα δημιουργικά tracks τους που μεταφράζονται σε ένα ολοκαίνουριο κόσμο όταν παίζουν live, όποιος είχε την ευκαιρία να τους δει απόλαυσε ένα show που μόνο ζώντας το μπορείς να πιστέψεις ότι υπάρχει.

Μιάμιση ώρα αγνοί Chems παίζοντας τα καλύτερα από τον κατάλογο των 8 album τους. Το βρετανικό duo ξεκίνησε ρίχνοντάς μας στα βαθιά ξεσηκώνοντας το venue μέσα σε λίγα λεπτά. Go, Free Yourself, Saturate. Καθηλωτική κορύφωση από μπάσα, beats κα εκκωφαντικά samples. Παλμοί στο 200 και μάτια στις οθόνες πίσω από το τεράστιο booth τους όπου ιερείς voodoo, τρομαχτικοί κλόουν, σκοτεινές μάσκες και πολύχρωμα φωτεινά σώματα έκαναν παρέλαση.

 

 

Στο Hey girl Hey boy γεωμετρικά laser ύφαναν την ατμόσφαιρα και στο παραισθησιογόνο Who is this ένας τύπος αλευρωμένος από την κορφή ως τα νύχια ούρλιαζε ασυναρτησίες σε κάποιο τηλέφωνο. Μια παράνοια τύπου Noel Fielding, μια διαρκής ταραχή μυαλού και σώματος, εφορία και indie rave βγαλμένη από πόλεμο.  Κατάφεραν μέχρι και να χωρέσουν δύο τεράστια ρομπότ στη σκηνή, να μας κεράσουν τεράστια μπαλόνια που ένιωθες ότι βγήκαν από την οθόνη, να μας μεθύσουν με παγανιστικές φάτσες και να ικετεύουμε για περισσότερα.

 

Είναι η απόδειξη ότι η ηλικία είναι ένα απλό μικροαστικό σύμβολο, καθώς μετρούν πολλά χρόνια στη μουσική και δεν τους λες ούτε κατά διάνοια ντεμοντέ. Είναι από τους ζωντανούς μύθους που ξέρουν να δημιουργούν χωρίς όρια. Είναι οι τύποι που μας κάνουν να φωνάζουμε «my finger is on the button” ενώ μιξάρουν live.

Σοκ, έπος, σταθμός στις αναμνήσεις μας. Αντάξιοι της φήμης τους και ανέλπιστα απολαυστικοί. Τελικά υπήρχε σοβαρός λόγος να γυρίσουμε στην Τσιμεντούπολη!

 

Κείμενο: Ζωή Νικολάου 

Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού