Άκου να δεις, τώρα. Αν ακούς Ισλανδία και σου’ ρχονται στο μυαλό οι Sigur Ros, έχασες τη μπάλα. Οι Kaleo, είναι ένα τελείως διαφορετικό πράγμα.
Πολύ δυναμικό live το χθεσινό τους στην Τεχνόπολη. Περίπου 2.000 στο κοινό, να επευφημούν, να τραγουδούν όλους τους στίχους, να χορεύουν, να πετούν νερά στον αέρα, εικόνες που δεν περιμέναμε να δούμε, για να είμαστε ειλικρινείς. Και φυσικά, όλα αυτά με τα κινητά ανά χείρας, για να ΄χουμε να ταΐσουμε και τον αλγόριθμο. Ένα live για teenagers αλλά και πουρέιντζερς -που λέει και ο Πολυχρονίου- λίγους σε αριθμό αλλά τους είδαμε ενθουσιασμένους. Και πολλοί τουρίστες, απροσδιορίστου καταγωγής, που κατέφθασαν από νωρίς στην αυλή της Τεχνόπολης και διασκέδασαν με την ψυχή τους.
Ο Jökull Júlíusson, ο 30άχρονος frontman, έχει αφήσει μαλλί αλά Jim Morrison και χθες το στόλισε και με το κλασικό, μεταλλικό δάφνινο στεφάνι που πολλά αγόρια και κορίτσια επιλέγουν ως αξεσουάρ. Και είναι ένα αγόρι με υπέροχη φωνή, ωραία σκηνική παρουσία και όρεξη για όσα προμηνύονται για τους Κaleo. Και είναι πολύ πολύ θετικά. Έχοντας ήδη ακούσει το Way down we go σε καμιά δεκαπενταριά αμερικανικές σειρές και video games -παιδιά, ως και στο FIFA 16- οι Kaleo εξελίσσονται σε μπάντα που, σίγουρα, σύντομα θα παρακολουθήσουμε και στα εγχώρια φεστιβάλ. Καμία σχέση με όσα περιμέναμε.
Το blues rock είναι η βάση τους, και όπως δηλώνουν, και το συστατικό που τους ένωσε το 2012. Αλλά χθες, με τα μπόνγκος που θύμησαν ολίγον από Richie Havens, με τα κορίτσια στα φωνητικά που ξεσήκωναν τον κόσμο, με τον Þorleifur Gaukur Davíðsson με την φυσαρμόνικα να κάνει βόλτες σε όλο το stage, και με τις ηλεκτρικές κιθάρες να σε προκαλούν σε χορό, κάθε άλλο παρά blues rock μπάντα θύμιζαν. Στην αρχή μονάχα, υπήρχε αυτή η χαλαρότητα και η γλυκιά αμερικανιά, με το Break my baby και το All the Pretty girls, που μας μετέφερε στα country clubs. Από το Hot blood και μετά ξεκίνησε το πάρτυ. Σεξυ μπάσο, λικνιζόμενα κορίτσια, δυνατά ντραμς, όμορφη κατάσταση.
Τους ταίριαξε κι ο χώρος και το καλοκαίρι. Περιμένουμε να τους δούμε ξανά σύντομα, καθώς είναι επιβεβαιωμένο, πια, ότι έχουν έτοιμο το ένθερμο κοινό τους στα μέρη μας.
Κείμενο: Ζωή Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
Junius Meyvant
