Το live των King Gizard & the Lizard Wizzard θα μείνει στη μνήμη μας αλλά και στην ιστορία της νυχτερινής Αθήνας!
Το Fuzz γεμάτο από νωρίς με όλες τις ηλικίες ορεξάτες για να τα «σπάσουν». Και το έκαναν. Αυτό που λέμε «ροκ συναυλία». Λιποθυμίες, αναγούλες, μπύρες και νερά στον αέρα και τα περισσότερα crowd serfing που έχουμε σημειώσει την τελευταία δεκαετία. Ο κόσμος έβγαινε από το moshpit κάθιδρος, να πάρει μια ανάσα και βουτούσε ξανά πίσω με τα χέρια ψηλά. Εμπειριάρα, πώς να σας το μεταφέρουμε; Όσοι ήσασταν εκεί ξέρετε.
Στο stage ο εκκεντρικός Stu Mackenzie και άλλα έξι μουσικοί. Δύο drummer που άναψαν τα αίματα με το πάθος τους, τρεις κιθάρες πρωταγωνιστές και ένα μπάσο για την ήρεμη δύναμη που χρειαζόταν η όλη performance. Οι τύποι παίζουν πολλά είδη μουσικής, οπότε δυσκολεύομαι πολύ να τους πω psych rock. Θόρυβος από punk, ψυχεδελική μπασίλα, ροκ φωνητικά και αρπίσματα, μέχρι και jazzy μελωδία ακούσαμε (θα σας το πούμε παρακάτω).
Έμοιαζε σαν να ήθελαν να πουν μια ιστορία. Άλλωστε, με 15 δίσκους στην 8ετή πορεία τους, θα έχουν σίγουρα πολλά να μας πουν. Βγήκαν στη σκηνή με Beating Around The Bush (!) και μας ξεσήκωσαν με το Rattlesnake. Συνέχισαν με Nuclear Fusion, Digital Black και Gamma Knife, The Lord of Lightning, Big Fig Wasp μειώνοντας σταδιακά τα bpms. Έκλεισαν τη συναυλία τους με το The River που θύμισε κάπως Take Five καταστάσεις και μας αποχαιρέτησαν μετά από μιάμιση ώρα αδιάκοπης μουσικής.
Είχαμε χρόνια να το ζήσουμε αυτό το «χωρίς παύσεις» live. Αλλά αυτό που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ ήταν ότι μετά την αποχώρησή τους, πέρασαν δέκα λεπτά μέχρι να αρχίσει το κοινό να φεύγει το χώρο! Δεν κουνιόταν κανείς και συνέχιζαν να κραυγάζουν παρακαλώντας για encore.
Η παρθενική τους φορά στο Αθηναϊκό έδαφος, μας άφησε με το στόμα ανοιχτό, περιμένοντας εναγωνίως να τους ξαναδούμε. Αν δεν φαίνονταν τόσο αντικομφόρ, θα λέγαμε ότι θα έρθουν ξανά το καλοκαίρι. Βρε, λες να μας κάνουν το χατήρι;;
Κείμενο: Ζωή Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
[Best_Wordpress_Gallery id=”12″ gal_title=”King Gizzard”]
