Το ρολόι δείχνει 21:00 και οι μουσικοί παίρνουν τη θέση τους στη σκηνή του θεάτρου Βέμπο. Ξεκινούν να παίζουν μια εισαγωγή, η οποία δεν είναι άλλη από τη Σφεντόνα. Κανένα άλλο τραγούδι δε θα ήταν καταλληλότερο για να ξεκινήσουμε αυτό το μουσικό ταξίδι στις «Μπαλάντες του Βασίλη». Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου βγαίνει στη σκηνή καταχειροκροτούμενος και μας συστήνεται ουσιαστικά μέσω του τραγουδιού και απευθύνεται με τον στίχο από κάτω στον κόσμο «παλιέ μου φίλε, γνώριμε, συμμαθητή, θαμώνα». Τον κόσμο που γέμισε το θέατρο Βέμπο, τον κόσμο που τον ακολουθεί 50 χρόνια και πλέον. Οι ηλικίες ποικίλουν: από έφηβους μέχρι.. αιώνιους έφηβους σαν κι εκείνον.
Το καλοκαίρι με τη μεγάλη περιοδεία, και τη μεγαλειώδη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο, ο Βασίλης έκανε τη μεγάλη γιορτή για τα 50 του χρόνια στη δισκογραφία. Τώρα στο θέατρο, έρχεται ακόμα πιο κοντά με το κοινό του. Είναι άμεσος, τρυφερός και συγκινητικός. Μας λέει ιστορίες για τα τραγούδια, αλλά και για την κόρη του, ανοίγεται. Γιατί εκτός από τις αρένες, του πάει και το θέατρο.
Μέσα σε σχεδόν 3 ώρες, μας ταξίδεψε μέσα στη δισκογραφία του. Μας είπε τραγούδια του Λοΐζου, του Θεοδωράκη, του Μικρούτσικου, του Άσιμου. Ακούσαμε στίχους του Ρίτσου, του Λειβαδίτη, του Ιωάννου, του Ελευθερίου. Όλα τα τραγούδια έχτισαν μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα. Το κοινό συνόδευσε τον Βασίλη στο τραγούδι, σε πάρα πολλές στιγμές. Άλλωστε όπως είπε «Παίζουμε χωρίς ηλεκτρισμό, χαμηλώσαμε την ένταση για να ακούσουμε καλύτερα τους στίχους τον ποιητών», και ενώ έλειπαν οι ηλεκτρικές κιθάρες, ο ηλεκτρισμός γέμιζε την ατμόσφαιρα του θεάτρου μαζί με τη συγκίνηση.
Σε αυτές τις μουσικές παραστάσεις τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου συνοδεύουν οι εδώ και πολλά χρόνια συνεργάτες του: ο Ανδρέα; Αποστόλου (πιάνο και ενορχηστρώσεις), ο Βαγγέλης Πατεράκης (μπάσο), η Μαίρη Μπρόζη (βιολί, κρουστά και φωνητικά), ο Απόστολος Μόσιος (ακουστική κιθάρα και φωνητικά), ο Θύμιος Παπαδόπουλος (πνευστά) και η Ειρήνη Αναστασίου (τσέλο).
Όπως η «Σφεντόνα» ήταν το κατάλληλο τραγούδι για την έναρξη, έτσι για το κλείσιμο μας τραγούδησε το «Από μένα το Βασίλη» αφήνοντας τον κόσμο φορτισμένο, συγκινημένο και γεμάτο από μουσικές και στίχους. Τις μπαλάντες του Βασίλη, που τόσα χρόνια, τόσος κόσμος, τραγουδάει, και που τον αγγίζουν κάθε φορά.
Κείμενο : Μιχάλης Κανάκης
(Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού)
