Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Έτσι λένε. Γι αυτό αν δείτε τις φωτογραφίες από το συγκεκριμένο live, ίσως αντικρύσετε σκηνές από θεατρικό έργο.
Θα δείτε έναν τύπο με ρωσικό καπέλο, καθισμένο μπροστά από μηχανήματα και καλώδια. Κάτι ανάμεσα σε φιλοδοξία και μειδίαμα θα ξεχωρίσετε στη φάτσα του, όσο περνάει η ώρα. Το experimental soundtrack του έργου όμως, είναι κάτι που δύσκολα περιγράφεται. Έμοιαζε να μελετάει κάτι κοσμοϊστορικής σημασίας και η μουσική τον ακολουθούσε. Ξεκίνησε με ασυνάρτητους ήχους σαν λέξεις από ξένη γλώσσα. Σιγά σιγά ο ρυθμός και οι μελωδίες γίνονταν εντονότερες και σε παρέσερναν σε σκέψεις. Δυο προβολείς δίπλα του κινούνταν φτιάχνοντας στο ταβάνι δυο φωτεινούς κύκλους που άνετα έμοιαζαν με πλανήτες, φεγγάρια, κάτι εξωπραγματικό πάντως. Και οι ήχοι συνέχιζαν να μπλέκονται μεταξύ τους, να ηρεμούν και να ζωντανεύουν κι άλλες φορές να είναι μακρόσυρτοι ή επαναλαμβανόμενοι. Σαν κάποιος και πάλι να μιλάει, να σκέφτεται, να εξωτερικεύει τα συναισθήματά του.
Και πιστεύουμε ότι αυτά ακριβώς συνέβαιναν, γιατί στις φωτογραφίες θα δείτε τον Murcof στην Αγγλικανική Εκκλησία. Μια Αγγλικανική φωτισμένη από beats και απροσδιόριστους ήχους που έσπαγαν το σκοτάδι, και γεμάτη με κόσμο με κλειστά μάτια. Όχι, δεν έχουμε πάρει ουσίες και οινοπνεύματα, απλά το να ακούς live τον Μεξικανό Fernando Corona, είναι το κάτι άλλο. Αν δεν το ξέρετε, ψάξτε τον, αν και δύσκολα να μην τον έχετε ακούσει. Αν δεν σας αρέσει η πειραματική ηλεκτρονική, βάλτε Murcof και θα αλλάξετε γνώμη, δεν είναι τυχαίο που έκανε δύο απανωτά sold out στην Αθήνα. Και κάτι τελευταίο · αν δεν έχετε παρευρεθεί στα St Paul’s Sessions φροντίστε να το κάνετε άμεσα. Το φετινό τους πρόγραμμα μας έχει προσφέρει πολυτιμότατες μουσικές στιγμές, μην τις χάνετε.
Κείμενο: Ζωή Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
[Best_Wordpress_Gallery id=”17″ gal_title=”Murcof”]
